Hasret kelepçesini, taktığın gün koluma
Ateşten gömlek giydim, giyme diyebilirdin
Aşk denilen ağları, sen döşedin yoluma
Düştüm canıma kıydım, kıyma diyebilirdin

Seni sevmekten başka, olmadı ki günahım
Duymadın mı söyle can; arşa çıktı fizahım
Divaneyim, deliyim, kimseye kalmaz ahım
Baktın boynumu eğdim, eğme diyebilirdin

Kalemime kan düştü al yazdım ak sayfaya
Feryat figan içinde, başlar oldum ha’yfaya
Forsa oldum yalvardım, gözü kara tayfaya
Heyhat! Şeytana uydum uyma diyebilirdin

Zulme meydan okudum, acılarla yüzleştim
Kurumuş güller gibi gazelleştim güzleştim
Hayallerde, düşlerde; yaşadıkça közleştim
Vuslat için gün saydım, sayma diyebilirdin

Bu bir aşk tezahhürü; yok ki başka bir adı
Cana can bir sevdanın; olur mu hiç miadı
Ben sende yaşamışken, balözünde ki tadı
İhsanın oldu doydum, doyma diyebilirdin

Karanlıkta kalmıştım bir nuraydı özlemim
Sol yanımı dolduran, bir yâraydı özlemim
Olmayan bir âlemde, bir daraydı özlemim
Tenimi harla soydum, soyma diyebilirdin

Temel ATA
Hendek – SAKARYA