Ne gül kaldı ne lale, bülbüllerde ötmüyor.
Sardı kara dumanlar, savursan da gitmiyor.
Ne sevgi var ne saygı, hüzün sardı yurdumu.
Bu hortum mu girdap mı, böyle kriz gördün mü.

Memleket kan ağlıyor, iflaslar çoğalıyor.
Kiminin tuzu kuru, kimiyse ağlıyor.
Haliniz nice diye, kimse halka sormuyor.
Bu hortumu girdap mı, sebebini sordun mu.

Hiç derdiniz yok gibi, siyaset kavgadadır.
Vatan millet Sakarya, bu nasıl bir davadır.
Hep laf kalabalığı, atılan palavradır.
Bu hortum mu girdap mı, ey millet soyuldun mu.

Gemiler yüzdürülür, pırlanta ticareti.
Anlamak mümkün değil, çoğalan bu serveti.
Tutulan altın olur, nedir budur hikmeti.
Bu hortum mu girdap mı, helal para koydun mu.

Bunalttılar milleti, çoğaldı her yer deli.
Bu böyle gitmeyecek, yakında biter pili.
İşsizlik ve aşsızlık, her gün çoğalır belli.
Bu hortum mu girdap mı, böyle yalan duydun mu.

Dilenci oldu millet, alıştılar almaya.
Utanmadan alırlar, yazıktır fukaraya.
Hak adalet nerede, lüzum yok savunmaya.
Bu hortum mu girdap mı, ses çıkarmaz buldu mu.

Siyaseti yazmayı, hiç mi hiç sevmiyorum.
Lakin kalem de dertli, onu da üzmüyorum.
Yalan yanlış hiçbir şey, şiirime koymuyorum.
Bu hortum mu girdap mı, sende ikna oldun mu.

Bu millet uyanmalı, yeter bunca palavra.
İşçi memur emekli, sanki oldu kadavra.
Halden memnun olanlar, size de gelir sıra.
Bu hortum mu girdap mı, gerçekleri gördün mü.

Türkmendağlı yazarsın, ülkenin ahvalini.
Niye oy verdim diye, kırma sonra elini.
Şair haksızlık sevmez, tutamıyor dilini.
Bu hortum mu girdap mı, görürsün sen yuttu mu.
HİLMİ CAN.
ŞUBAT. 2009.
(2239)