35
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1746
Okunma
kapandı kapısı hücremin
yine soğuk
yine karanlık
yine yarım adımlık voltalar payıma
gökyüzü beton yığını
dumanı yok cıgaramın
özgürlük soluyorum
ve ellerini katıp voltama
güneşi topluyoruz seninle
içerim sıcak şimdi
üşüdükçe gözlerini içiyorum
bedenim yorgun
sensizlik kramp gibi
kıvranıyorum
daracık köşemde
seni görüyorum
dağları
güneşi
gökyüzünü
zozana exté’deyim
kelebekler uçuşuyor yeşil çayırlarda
kuzuların meleşmeleri kulaklarımda
dağ melteminin dokunuşu tenimde
vadiler sevişmlerimizi saklıyor
ve çemé çeto’nun suyunda görüyorum ikimizi
suyun içinde gözlerin
su gözlerinin içinde
seni içiyorum
avucumdaki suyun içinde
bir nâra ki dilimde zılgıt zılgıt
"ez bé te ne jînim" le yükselir feryadım
dağ sökülür yerinden
dökülür zozan
oyy bu ne sevdadır
üstüme kokun siner kekik tadında
karanfil kıskanır yanaklarını
bir tadımlık alayım dedim
karanfilden
kekikten
tam tutunacakken ellerinden
iki damla yaş süzüldü gözlerimden
bir merminin acısı şakağımda
vurulur yarınım
vurulur düşlerim
böyle bırakıp gitmezdi ellerim
bilirsin
neyleyim
bu
çemé çeto’ya son gidişimdi benim
yılmaz YANARDAĞ
02/12/1992
18/02/2009
IĞDIR
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
zozana exté = ağrı doğubayazıt’ta eğte yaylası
çemé çeto = çeto deresi ya da çayı
ez bé te ne jînim = ben sensiz yaşamıyorum
5.0
100% (2)