14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2025
Okunma

Nedensiz başladı yolculuk
yol almaktan vazgeçmedi...
Sevdi, Sevdi, Sevdi...
Gün oldu kapiyi sabır çaldı
hiç tereddütsüz buyur etti içeri
"Beni misafir etmen gerek ne zaman gidecegime ben karar verecegim"
dedi!
En güzel minderlerini serdi yere,
oturttu onuda kösesine...
Evet ya sabretmeyide sevdi hala oturuyor minderinde...
en güzel ögretmendi o
hayat arkadaşı yoldaşıydı o
gönül gözünü actı
Varlığın fırtınaları karşısında daldaki ya da göldeki yaprak gibi
titremeden, sarsılmadan, kendini sakin tutabilen insanın
ruhunda kelimesiz bir destan vardı
dertlerin aslında RABB in dosta verdigi bir ilaçtı
perdeler aralandı onunla ardında güzellikler oluştu
zorda olsa onu misafir etmek aslında o gercek bir dosttu..
EY SABIR
varlıgınla varlıgımı görüyorum...
Seyyah.