Gecelerle paylaştım yalnızlığımı
Bilir o sırlarımı
Kaç kere görmüştür karanlıklar
Ağladığımı
Uyandım bu gece yine
İçimde bir sıkıntı
Uykularım kaçtı, kalktım
Saate baktım, gecenin yarısı
Dışarısı zifir karası
Yüreğimde yalnızlığın
Yüreğimde hasretin acısı
Salonun camını açtım
Rüzgar vurdu yüzüme
İçimde bir sıkıntı
Karanlıklara baktım kaldım
Gece çok sessizdi, ürperdim
İçimde bir sıkıntı
Duvarlar üstüme geliyor sandım
Ev bomboş, çok sessizdi, ürperdim
Mutfağa geçtim, çay demledim
Oturdum, sabahı bekledim
İçimde bir sıkıntı
Üst katta bir tıkırtı
Komşu kalktı, su içti yine yattı
Yine sessizlik çöktü, tüm ağırlığıyla
Yürüdüm, boş odalara baktım
Hani o oturduğumuz salonla
Hayali canlandı gözlerimde o günlerin
Sen ve oğlumla
Bir çocuk gibi ağladım
ve oynadım
Kalan birkaç kırık oyuncağıyla
Dili olsa da konuşsa bu ev
Ve anlatsa bana yaptıklarını
En sonunda her şey bitti ya
Kendini de düşürüp dile
Seni kullar değil, affetmeyecek Allah bile
Sonunda arkadaş ettin ya beni geceyle
Yolluğumuz bile duruyor, öylece serili
Gözlerimde canlandı o günlerin hayali
Sen ve oğlumla
Öptüm, kokladım, avundum
Kalan birkaç kırık oyuncağıyla
Biliyorum az kaldı sabaha
Sen baş başa kalacaksın, yaptıklarınla
Ben yoluma devam edeceğim oğlumla
İçimde bir sıkıntı
Çayımı yudumladım
Bir kitap aldım, sayfalarını karıştırdım
Saatime baktım
Çayım bitti
Tekrar demledim
Oturdum yine, sabahı bekledim…


Gürsel İLERİ