Senden sonra hiçbir şey güzel gitmedi,
Hiç kimse sen olamadı,
Hiç kimsenin sen olmaya yetmedi gücü...
Düşünüyorum acaba sensizlik mi,yoksulluk mu,sonsuzluk mu?
Yoksa bu çoktan imzası atılmış bir son mu?
Sonra yokluyorum yüreğimi;
Bir gözlerin kalmış içimde...
Bütün bunlar gerçekten bir hakediş mi diyorum,
Ben sensizliği,yoksulluğu,mutsuzluğu...
Ben bu sonu çok mu hakettim diyorum.
Yine de kızamıyorum;
Ömrümün en güzel mısralarına kilit vuran sana.
Yine de sorgulayamıyorum;
Yerle bir ettiğin yüreğimi.
Ve acıtmıyor sevdan beni;onca acıya rağmen...
Özledim...Kızmalarını,küsüp gitmelerini.
Bakışlarını özledim;gözlerini,yüreğimi eriten...
Seviyorum deyişini özlerim,ayrılamam...
Ahh sevgili ahh!
Anılar bütün çıplaklığıyla karşımda şimdi,
Hesap soruyorlar benden,yüreğimden sanki.
Susuyorum,cevap veremiyorum.
Lal oluyor sevgili,lal oluyor dilim,yüreğim.
Seni soranlardan,konuşanlardan,
Adını ananlardan kaçıyorum...
Cevap verememekten korkuyorum,
Kaçıyorum senli herşeyden,
Kaçıyorum sevginden...
Bu bir ben değil,
Bu en çıldırtıcı yağmurların söndüremediği ateş.
Bu yara çaresi olmayan yara,
Sessizlik,direniş,bekleyiş,hasret...
Bu dokundukça acıyan;
Bu yokluğun,yok oluşumun ayak sesleri...
Bunlar,bütün bunlar;
Bendeki senin izleri...