"Avucumdaki iki çizgiden biri olmuştun ve ben nasıl ayrılabilirdim ki senden. Duyulan, yaşanılan ve çekilen her derdin üzerine kazıdım adını ve umudun adını değiştirdim senin yüzünden.
Sen bunu hiç bilmedin. Ne sen acılarından bıktın ne de ben.
Ekimde ki sonbahar gibiydi gelişin. Ve gidişin, gidişinin tarifini yapsam neye yarar ki! Sayamadığım kırgınlıklarımın arasında kaybettim seni.

Bir şeyleri anlatmanın zorluğunu çekiyorken ve anlamanı bekliyorken çekildin bu kıyılardan.şimdi kan kaybeden geçmişimin en önemli yarası haline geldin. Nasıl dayanırım buna. Hadi bu gece de sen uyuma ve bir kez olsun sahip çık göz yaşlarıma. Sessizce girdiğin hayatımdan fırtınalar kopartarak çekip gitme. Gelişini hissetmedim ama gidişin yakıyor.

Keşke gidişinde gelişin kadar sessiz olsaydı. Bilmek gibiydi, anlamak gibiydi, vurulmak gibiydi yokluğun... Sana, vurulmuşluğumu saklayamıyorum ne yazık. Tek eksik, gelmeden gitmen oldu sensizliğime.
Bende şimdi gittiğin yerdeyim, sensizliğimdeyim."




saygımla