12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2067
Okunma
sana olan hasretimle delirir gökyüzü
zaman mekansız kalır
her hücrem acı doğurmaya yeltenir
sahtesinden şenlik eser yüzümde
içim karabasanların elinde canverir
deli bir boran misali sensizlik yayılır günüme
üşenmez bulutları taşır gözüme
beni aşar hüznüm
arşa erer
güneşi bile alır eline
bulutsuz havada
yağan yağmur
güneşin gözyaşlarıdır
öyle günlerde
bilki yine sana susamışımdır
işte o an
gökyüzü dile gelir
bulutlarını bana satıp
ağlar usul usul
hayretler yayılır her yüze
peşine benim için çıkar ebemkuşağı
çocuklaştırmak
unutturmak
güzelliğiyle kamaştırmak için beni
güneşin gözyaşlarını
göğün renkli kolyesini gördüğünde
beni hatırla
seninle nasıl da rengarenk olduğumu
halâ öyleyim ya
nedense
benden habersizlerden olmayı seçtin
aslında öyle çoklar ki
artı sen olmasına
ne gerek vardı sanki...
ASLI DEMİREL...
Cevap Yaz