Ay doğarken usulca denize,
Saçları okşadı sâkin suları.
Tel tel uçuşan saçlarından
Ürperdi denizin pürüzsüz teni...

Yıldızsız, bulutlu geceler boyu
Deniz bu ânı bekliyordu.
Ne zor şeydi günlerce yol gözlemek,
Karanlık göklerde bir iz beklemek.
Boğazında düğüm düğüm sızısı,
Saatleri saatlere eklemek...

Daldı gözleri denizin,
Yükseldi hıçkırığı sisler içinde,
Sular üstünde sessizce kaydı
Gitgide kayboldu uzayan sesi...

Savurdu ay saçlarını dağlara,
Savurdu, tül tül ovalara,
Kıvırcık, sarı, lüle lüle,
Takıldı, denize uzanmış ağlara...
Uçuştu, şafak sökerken kuşlar,
Alaca karanlıkta fısıldaştılar...

Uzandı rüzgârın nârin elleri,
Sildi, denizin yaşlı gözlerini...
Ay, parıldayan mahzun yüzüyle gülümseyerek,
Bakışlarıyla sevgiler yolladı.

Şarkı söyledi bir deniz kızı,
Oturup kayalara usulca,
Uzadı nağmesi tatlı sesinden,
Sustular, dinlediler dalgalar, kuşlar...
Serpti gökler, kucak dolusu yıldızı...

Hâlenur Kor

15 Şubat 2009