Ne senden gidiyorum,
Ne de sana yürüyorum ah kalbim…

Sensiz çıktığım yollar;
Sana çıkmıyor ah kalbim…

Baktığım pencerelerden süzülüyorum,
Nafile telaşla ömrümü heder ediyorum ah kalbim…

Aynalar bile kar etmiyor yalancı gülüşlerime,
İçimde ne olup bitiyor hepsini Sadece O biliyor.

Sana sönmez ümitler gerek ah kalbim…
Pörsümez sevinçler, diri hayaller…

Bir sevgili koyabilsem içine senin
Ama o ki; O’nunda en çok sevdiği olsun

Herhangi bir kalp değilsin,
Biliyorum ,elbet buraya ait değilsin…

Çok korkuyorum hemde çok ya birgün;
Sende sıradan bir kalp olursun diye ah kalbim…

Hala çocuksun, hala küçüksün ah kalbim...
Atlıkarıncaya sevdalısın ama binince de inmeye razısın
Ne üzerindesin, ne seyrindesin hep gözyaşlarıyla dolusun
Çocuklar gibisin ah kalbim…


Senin titreşmediğin yerde hükmü yok kelimelerin
Neye yarar kifayetler sensiz ;sözler, şiirler,kelimeler...
Sana düşmeyen sevdalara düşürme beni ah kalbim ...
Üveykler gibi ol! sende ,kanatlan be kalbim...

Benim kalbimsin yine de söküp atamam!
Ben sensiz asla yapamam ah kalbim…

25.03.07
* şiir aceleye gelen birşey değilmiş. Kısık ateşte yemek nasıl lezzetli oluyorsa;demlemeye bırakıp, kalp imbiğinden süzüp,gönül harmanından geçirdikten sonra tat buluyor şiir.