duygularına tutsak bu yerde yollar ayrılık türküsü söyler
yağmur dindirir köz olmuş sevdaların tükenişini yangına dönmeden
yangın yüreği yakar gözyaşı olur değer toprağa
kaybolmaz gözyaşı zamana inat
hep ıslak, hep gurur dolu

suskun bakışlar……
karamsarlığa dönüşen,
tükenen,
yandıkça kül olan….

karşılıksız bir heyecanın gözyaşıyla buluşmasıdır AŞK…
tutkulara esir olmaktır.
yalnızlığın en tükettiği
andır SEVDA……
ve
insanın en insanlaştığı yerdir yürek
gözyaşlarının yere değdiği anda başlar ayrılık
tükeniştir,
acıdır,
bitiştir,
yanıştır

ve
yollara düşmektir
her yol bir ayrılık türküsü söyler
ben o yollarda gezerken yağmur yoktu
bir güzel vardı uzaklara bakan
ve yalnız bir adam ağladıkça ağlayan

ben
şehirde yalnız adama arkadaşlık ederken
yollar yıllara hesap soruyordu
ve
o gün ayrılık yine
o şehrin saraylarından birinde
tahtında oturuyordu

ensar yaşar