bu şiiri sana yazıyorum güzelim
adını anmadan
saçının şeklini
adım atışlarını anlatmadan
ellerinin sıcaklığını
gözlerinin rengini söylemeden
sana yazıyorum bu şiiri

karşımda resmin
gülümseyişin gül olmuş yanaklarında
mutluluk dolmuş gözlerin
raks eden ışıklar bakışlarında
bakışlarında coşmuş yüreğin

başka bir resmin çıktı karşıma
resmin
kıskandı resmini
ikinci resim gülümsüyordu
mutluluk giyinmişti neşesi
aşkı yutarcasına
yaslamışım başımı göğüsüne
buseler düşüyordu
buse üstüne

resimlerinde mutluklarımızı yaşadım bir an
birden gözyaşlarım döküldü
yaralı bir güvercinin kırık kanatlarına
durmadı,
durmuyor
bıçak saplanmış aşka
kanıyor
ağladı gül
ağladı toprak
ağladı bülbül

düşüncelerimde sen varken
iki defa öldüm
dirildim iki defa senin düşünürken
sol yanımda kımıldayan senin sevgin
ufkum sensin
sensin umutlarım
nefesime ömür verir
telefondan gönderdiğin sesin
bir gün ölürsem
ölürsem bir gün
(mutlaka ömrü olan o anı yaşayacak)
dudaklarım dudaklarındaki ıslaklığa muhtaç
senin adını
senin adını fısıldayacak