O kadar zengindik ki; mahallemize güneş batıdan doğardı..
O kadar zengindik ki;birbirimize hayırlı sabahlar derdik..
O kadar zengindik ki; bir lokma ekmeği paylaşırdık..
O kadar zengindik ki; aynı sofrada,aynı tabaktan yemek yerdik..
O kadar zengindik ki; aynı bardaktan su içerdik..
O kadar zengindik ki; elimizdeki her şeyi paylaşırdık..
O kadar zengindik ki; bisikletli dondurmacıdan dondurma yerdik..
O kadar zengindik ki; akşamları sobanın üzerinde kestaneler pişirirdik..
O kadar zengindik ki; et yerine kuru soğan yerdik..
O kadar zengindik ki; tarhana çorbası içerdik..
O kadar zengindik ki; sebzelerimizi kendimiz yetiştirirdik..
O kadar zengindik ki; evimize gelen misafiri kendi yatağımızı verirdik..
O kadar zengindik ki; mahallemizdeki aç insanları doyururduk..
O kadar zengindik ki;birisi üzgün iken asla gülmezdik..
O kadar zengindik ki;içimiz kan ağlasa bile gözlerimiz gülerdi..
O kadar zengindik ki;küçücük evimiz saraylara bedeldi..
O kadar zengindik ki;radyodan zeki müren dinlerdik..
O kadar zengindik ki;mektupla haberleşirdik..
O kadar zengindik ki;kul hakkı yemezdik..
O kadar zengindik ki;kapımıza geleni boş döndürmezdik..
O kadar zengindik ki; birbirimizi candan severdik..
O kadar zengindik ki; gerçek aşklar yaşardık...
O kadar zengindik ki;hepimiz kardeş veya arkadaştık..
O kadar zengindik ki; birbirimize saygımız vardı..
O kadar zengindik ki;güneş doğudan batardı..
Yani;
Eskiden daha zengindik ve
Yaşadıklarımız şimdiki hayatımızın tam tersiydi..
Ne güzel günlerdi..!
O KADAR ZENGİNDİK Kİİİİİİİİİİ..!
Sıdıka emek