VATAN BÖLÜNMEZ.
Malarzgirtle başlar, burda serüven.
Bin yıldır memnunuz, biz ülkemizden.
Kutsal kanımızla, kurduk bir düzen.
Bir karış toprağı da, alamaz kimse.

Asyadan gelmişik, biz anadoluya.
Döndük selçukludan, biz osmanlıya.
Nice şehit verdik, kutsal yapıya.
Bize hesap kitap, soramaz kimse.

Hep şehit vererek, bugüne geldik.
Dağlarda kartaldık, denizde yeldik.
Hiç tutsak olmadık, hep serbest gezdik.
Benim vatanıma, bakamaz kimse.

Rumeline çıkıp, alanda biziz.
Viyana surları, döğende biziz.
Denizler deryalar, hepside biziz.
Bizi bu vatandan, kovamaz kimse.

Yedi düvel bize, birden saldırdı.
Çanakkale de de, dersini aldı.
İstiklal harbinde, kaçan yunandı.
Bu şehit toprağı, böldürmez kimse.

Korede dünyaya, neyiz gösterdik.
Kıbrısta rumlara, iyi ders verdik.
Kimin başı dert de yardım ederdik.
Bu kutsal toprağa, giremez kimse.

Dağlara taşlara, yazdık zaferi.
Şahin gibi uçtuk, bin yıldan beri.
Sizde kimsinizki, kahpe dölleri.
Bizim karşımızda, duramaz kimse.

Bunu yedi düvel, her zaman bilir.
Ondandır savaşı, kalleşçe verir.
Kahraman mehmetçik, dirilir gelir.
Vatan sağ olsun der, ağlamaz kimse.

Türkmendağlı yanmaz, bunların canı.
Akmamış bir damla, devşirme kanı.
Hainlik yaparak, geçmiş zamanı.
Kutsal vatanımı, bölemez kimse.

HİLMİ CAN. (1412)