DÖNER SEMAZENLER.
Gidelim mi Mevlana’ya.
Katılalım, biz semaya.
Belki Yunus, belki Veli.
Onlar bizden, Allah ehli.

Daha neler, gördük neler.
İnsanlığa yön verenler.
Halifeyle, hu deyenler.
Sabır, çile, ders vermişler.

Celalettin, Sultan Velet.
Baba, oğul, vardır elbet.
Vardır bunda, bir keramet.
Yüce Allah, vermiş hikmet.

Çağlar geçti, can yürekte.
Neyler üfler, kudüm beste.
Yörük sema, cihan değer.
Döner durur semazenler.

Bir el yere kapanarak.
Bir elde gök’e bakarak.
Allah verip, kul saçıyor.
Kuran, yasin okunuyor.

İşte burda var keramet.
Gök’e yükseliyor hikmet.
Fakir yoksul, alır hizmet.
Bu dergahta, vardır nimet.

Çağır insanı, gel diye.
Günahından, arın diye.
Akılgahta, nakil diye.
Tedavi ol, dön geriye.

Dünya döner, sana gelir.
Can deyenler, cana gelir.
Tövbe bozar, yine gelir.
Gel erenler, gül erenler.

Celalettin, Hakkın kulu.
Senin gönlün, Allah yolu.
Muridin hayranın dolu.
Çarık giyer, yündür çulu.

İleriymiş, ilim irfan.
Akıl vermiş, kula Mevla’n.
Çilegahta, vardır derman.
İşte ondan, kutsal her yan.

Türkmendağlı, özün Allah.
Mevlana’da, buldun selah.
Türkmendağlı, daha neler.
Döner durur, semazenler.

TÜRKMENDAĞLI. (1153)
MAYIS 2007.