5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1425
Okunma

Ey üstadım Abdurrahim Karakoç
Kahramanmaraş’ta Elbistan yurdun
Hazinenden bir kapı da bana aç
Sen gönülde girip kalbe taht kurdun
Bülbül oldun seherlerde seslendin
Güzel kelâmlarla manen beslendin
Akif’e mi Yunus’a mı yaslandın ?
Gönüller fethedip murada erdin
Âlem sana hayran kaşına değil
Şiirle düşen gözyaşına değil
Sana sultan derler boşuna değil
Şairsin şiire bir ömür verdin
Hem okudun hem ders verdin gelene
Ne ikazlar ettin nasip alana
Bir güneşsin değerini bilene
Senden ilham aldık iyi ki vardın
Keşke seni tanısaydım ezelden
Hep duyardım türkülerden gazelden
Dedim Lokman bir name yaz tez elden
Allah nasip etti üstadı gördüm
Üstadım, Lokman’ım nettim neyledim
Haddim olmayarak bir naz eyledim
Mübalağa değil ben az söyledim
Gördüğüm rüyayı hayıra yordum
Lokman Bal’ım ilkeliyim davamda
Hayır kelâm sözlerimde duamda
Doktorum sen ilâcım da devam da
Büyük üstat Abdurrahim Karakoç