MELANKOLİK BİR AKŞAMDI

Melankolik bir akşamdı
Hercai duyguların su yüzüne vurduğu
Asık suratlı sevdaların çağırdığı
Yanmış yürekler vardı kaçışan
Vuslatın bile durduramadığı

Bile bile kaçar mı insan
Bu kadar sevda arasından
Yalnızlık girdaplarında boğulmak için
Lâkin,
Beklediğimiz gün değil bu gün
Canlar yanıyor için için
Dur düşün sabret
Nerede başlar nerede biter ayrılıklar
Kaçmak çare değil
Vuslat yoksada umut var
Yaşamak için

Melankolik bir akşamdı
Göçebeydi ruhum avareliklerde
Beklediğim son bu son değil
Sessizlik korkulara gebe
Aradığım her vuslat kapısında yalnızlık var
Her yandan çevirmiş beni mazi
Unutmak istesem de bırakmıyor yakamı

Düşlerim yorgun,
Hantal bir kaygı var içimde vurdumduymaz
Susuşum çaresizliğimi örtüyor
Ve gece yorgan gibi kapanıyor üstüme
Beni sonsuz yollara sürüklüyor.

Melankolik bir akşamdı
Unuttuğum ne varsa bir bir hatırladım
Ve ne biliyorduysam unuttum hepsini
Karmakarışık hislerim başım çatlıyor düşüncelerle
Sona vardırmıyor,
Sana vardırmıyor hiçbir yol
Beklemek beyhude bir heves oldu
Umutlarımı çaldı gitti geceler
Heyhat,
Rüzgarın getirdiği esinti
Son nefes oldu.

Hüseyin AKOVALI