1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1065
Okunma
Yorgun bir günün akşamı
Sakakta acı sessizlik
Kararttı içini karanlık gökyüzü
Sakladı başını iki elin arasında
Bakmadan yürüdü merdiveni
...
Çaresiz odasına yöneldi
Masasında kalemin asaleti
Dost defterin sayfasını çevirdi
Döküldü duyguların zülüm hükümranlığı
...
Gözlerine kulaç atmıştı kalp
Gülümsemede güneşlemişti ruh
Ezber gerçeklerde kırılmıştı gün
...
Son satırda yazıyordu ayrılık
Kördüğüm olmuştu zaman
Ruhunda yaraların demli sızısı
Sustu.
gitmeliyim dedi geceye
Vazgeçmeli herşeyden
Gitmeliyim dedi tekrar
İhsan Seylan
Cevap Yaz