İşte sana geldim yıllarca sonra
Seni çok özledim kahraman şehrim
Beni çocuk gibi kollarına al
Koynunda hasreti gidereceğim

Güzel bacılarım, edelerimle
Buluşalım akşam güneş batarken
Kaleden Maraş’ı seyredelim hey
Madalyalı bayrak dalgalanırken

Öyle özledim ki yemeklerini
Canım kahvaltıda çörek istiyor
Şöyle buz gibi bir meyan şerbeti
Maraş peynirinden börek istiyor

İçli köftelerim acılı olsun
Maraş lâhmacunu beni doyurur
Üstüne köpüklü kahve içerken
Bir tas da soğuk su verin ne olur

Burnumda tütüyor firik tarhana
Kırk gündüz kırk gece yiyebilirim
Kaymaklı dondurma, fıstık ezmesi
Allah’ım sevinçten ölebilirim

Öyle özledim ki doğduğum evi
Küçük ediğimi, dar sokakları
Gençliğimin dolu dizgin geçtiği
Oyun oynadığım arkadaşları

Ahır dağlarının deli poyrazı
Benim için güzel bir türkü tuttur
Uğuldasın çamlar gece yarısı
Sensiz günlerimi bana unuttur

Şarkı söyleyelim gelin bu gece
Loş ve serin Döngel Mağarasında
Elele kolkola hep beraberce
Bir kadeh içelim Pınarbaşı’nda

Saraylar, bahçeler istemem artık
İstemem gül kokan hoş cariyeler
İsterim ki ecel Maraş’ta çalsın
Uyurken kapımı bir akşam yeter
_____________Âlimoğlu___________

Bu şiirin bestesi, Erol Büyükburç’un eşi, nur içinde yatsın, Emel Büyükburç’un vefatı üzerine yarım kalmıştır. Sevgili abim, bu şiiri memleket şarkıları serisinde besteleyecektir.

Firik tarhana: K. Maraş’a özeldir. Tarhana akşam üstü tam kurumadan toplanır. Eş, dost, akrabaya yanında ceviz içiyle gönderilir.

Edik: Bir nevî ayakkabıdır. İnce deriden yapılır. Kışın evde de giyilir.