Elim kalemde sözüm düşmüyor
Düşse, bir düşse kelime kelime
Akıtacağım aklımın zehrini
Patlatacağım öfke çıbanlarını
Süsleyeceğim umut tahtlarımı

Ah benim bahtsızlığım
Gülüşlerden hak almamışlığım
Töre gibi hüznü boynuma asmışlığım
Hani yırtsam şu gözyaşımın perdelerini
Açacak gibi duruyor bahar çiçekleri

Yine eylül
Yine yağmurlara arsız toprağın cilvesi
Ne zaman başımı kaldırsam bulutlara
İçim burkuluyor
Ateşle oynamak gibi, hep üşütüyor

Yasemin kokuları içinde akşam hüzünleri
Bu eylül bereketi mi
Sancıları dinmeyecek mi güzün
Renksizliği bitip
Bitip bitip yeniden / sevişmelerden yorgun
Kızıl saçlı kadınlar gibi çıkıveriyor köşelerden

Kaçak duruyor cümleden
Yalanım yok eylülü böyle seviyorum
Durgun deniz maviliğinde dalgasını
Sessizlikte çığlığını
Suskunluğunda hıçkırığını

Damlatmıyor artık ateşten arka kalanları
Kalbi sarı yaprakların gizinde saklı
Yolun bittiği yerde yol açıyor / nisanı gördüm
Eylül muhabbeti bu
Kimse derinliğini anlamıyor


Nevim Karahan