Bunca yıl geçti gülmedi yüzüm.
Neden böyle anlaşılır hiç anlamadım.
Ne yapsam olay olur, ne desem
Anlayanım yok. Dertli başım

Ağlamak isterim ter bir başıma
Haykırmak gelir içimden neden ama
Doğruluktan şaşmam ölüm dahi olsa
Her şey paraymış demek, olması olay

Anlatamıyorum kendimi kimsesiz başıma
Aynaya bakınca tanıyamam kendimi
Yazınca şiirimi içimin titrek sesiyle
Olmamalıydı ama neden der gibi

Suskun kalınca da olay olur halim
Konuşunca feryat figan olur. Dicle, Fırat
Şelale gibi ihtişamlı olsam da
Ben ağlarım, anam ağlar ele ne

Ey dostlar siz olun derdi halime çare
Ağlayan gözümde yaş bile akmayan
Kanayan yarama, merhem bulamayan
Mecnun düştüm yollara, kendimi tanımam

Yok, mu bir vatan evladı. Derman olacak.
Kimsesiz halime bırakmayın beni
El anlamaz, yar hiç susmaz, akan kan durmaz.
Gurbet elde kalmış, vakti haliyle ne yaptığını bilmez.

Unutulmuş bir halde olsam da adıma takılır bir bela
Yetim olan sensiz Haktan Salih olan
Üzülme elbet anlaşılacaktır bir gün
Vaveylan etmek boşunadır demek

Ağzım konuşsa da içim başka söyler
Yaban gözüyle yanlış anlaşılsan da
Boş ver gitsin, hak bulacaktır, elbet
Kırılsa da kanadım kolum

Feryadımdır anlamayana, arkamdan laf yapana
Severim insanları, nuru mübarektir sukutu
Doğruluk hazinedir den ötedir, ey dost
Yanlış anlama ifadesinden emindir o


Mehmet Salih Aparı