Evvel zaman diye başlayan bir öykünün
Kaybolan kahramanısın şimdi,
Adın artık geçmiş zamanla birlikte anılır oldu
”Sen varsın”ların yerini,
‘Bir zamanlar sen vardın” cümleleri aldı..
Ötelerde batan güneşte,
Tüylerimi ürperten rüzgarda,
İçime çektiğim miski amber misali kokularda,
Sen vardın demekten öteye gidemiyorum.
Nice büyük günahlar işledin,
Nice canlar aldın bir bilsen.
Önce martıların simit kapma telaşını,
Sonra ada vapurlarının ardında bıraktığı dalgaları
En son hüzün dolu sayfaları kefenleyip,toğrağa verdim
Sen gideli beri,
Ayak izlerinin olduğu o yollara düşüyorum sık sık
Her düşüşümde kanayan dizim,
Ayalarına çakıl taşları batan ellerimsin artık
Düştükçe iyileştirmeye çalışıyorum seni içimde
Düştükçe kalkmaya çalışıyor,
Önce üstümü başımı silkeliyor,
Sonra içime içime batan anıları çıkarıyorum…
İyileştikçe düşüyor,
Düştükçe ağlıyorum şimdilerde…
Şimdilerde…