Eksilen zamanların kıvrımlarında
Ve Cağaloğlu’nun yorgun taşlarında
Yürüyorduk..
Özlemli anların beklentisi saat vurdularında
Oturup kalmıştı umutlar

Buruk bir kokuydu havayı saran
Bir yanda ahşap dolaplar
Bir yanda cilt cilt kitaplar
Özenli duyguyla yerleştirilmiş
Geçmişten bir iz taşıyorlardı adeta
Bizdik artık paylaşabildiğimiz
Bizdik konuşabildiğimiz
Oldu olacak beklerken..,
Yiteni duyumsamak ne acı
Ne acıydı Tanrı’m
Umarsız dünlerin söylencesi dudaklarımızda
Değerlerimizle yaşıyorduk
Özdeş kaygılarımız bir yanda
Deli telaşlar ortasında kayboluyorduk
Zamanmıydı acımasız olan
Yoksa yaşadıklarımız mı
Çözemiyorum..
Ama şikayetçiydi yaşananlar
Tozlu fotoğrafların arasında
Sımsıcak anıların sıkışıp kaldığı
Bizdik artık
Yorgun bir merhabanın gülümseyişi
Terkedecekti yerini yorgun vedalara
Ve bir o kadar seslenceli
Ve bir o kadar sevecen
Değerlerimizle yaşayacaktık..


KATRE
Sevgili ağabeyimin anısına