SAHİPSİZ


Geceleri üşürken ayaklarım ayazda
Karşımda bir ışık var hayallerim sahipsiz
Titrerken parmaklarım her yazdığım yazıda
Sonunda bir ümit var ümitlerim sahipsiz

Tarihlere küskünüm beni yalnız bıraktı
Çağlayan nesillerim yüzyıldır boşa aktı
Gönlümde bir fırtına estikçe özü yaktı
Kalbimde bir ateş var yangınlarım sahipsiz

Hangi dağa vardıysam bana sitem ettiler
Bırakın sevinmeyi yollarımı kestiler
Hainlere sığınak sayılmaktan bıktılar
Dağlarımda isyan var ovalarım sahipsiz

Haksızlığı sevemem nerde olsa bozarım
Haksızlığı yapana babam olsa kızarım
Gerçeklerden korkmayın açık açık yazarım
Yalanlara rağbet var gerçeklerim sahipsiz.

Bülbüllerim ötmüyor güle darılmış artık
Gittikçe açılmakta sırtımızdaki yırtık
Ucu açık plandan uyum diyenden bıktık
Tarihe ihanet var zaferlerim sahipsiz

Vatan benim adımdır ciğerime yazarım
Uğruna can veririm her yerinde yaşarım
Ben burada doğmuşum sanmayın ki kaçarım
Kaçanlara davet var kalanlarım sahipsiz.

Sönmeyen ocaklarım tüter yurdumda benim
Mustafa kemal Paşam yollarını gözlerim
Kasıtlı silinmekte tarihteki izlerim
Kültür emperyalizmi var eserlerim sahipsiz

Kaç kişi koşar gelir viraneyi yapmaya
Oğuzları yurdunda yeni destan yazmaya
Her düzene uyanın hakkı yoktur kızmaya
Susanlara ödül var söyleyenim sahipsiz
Korkaklara makam var kahramanım sahipsiz.