Yalnızlığın kollarında
Neler çektiğimi bir bilsen
Yerime sen ağlardın
Gecelerin karanlığında
Soğuk yatağında…

Ve nihayetinde
Dayanamazdı gözlerin
Dalar giderdi
Sırılsıklam olan yastığında…

Sabah olur
Hiçbir şey istemez canın
İnadına yaşarsın
Ölmekten korkarak
Belki de bir gün
Biteceği ümidiyle
İstemeye istemeye yaşarsın işte…

Hayatta çoğu şeyi
Iskalayarak
Başka şey ve başkaları için
Tüketirsin ömrünü
Oysa onlar kıymetini hiç bilmeyecek…

Neler neler verirsinde
Hiçbir şey almamış gibi
Bön bön bakarlar
Vermeden dahasını da alırlar…

Sense beklersin
Bir gün
Ya kurtulursun diye
Ya da
Gözün açık
Hayata gözlerini kapatırsın
Kim bilir…

Kimse bilmez
Ben yaşarım bunları
Ben bilirim
Yalnızlığın acısını…
Her günü sabahsız
Ben taşırım yarınlara
Yalnızlığın karasıyla…

Yalnızlığına attığın
Kumsalına varamadığım
Acılar denizi alır beni
Her gün her dem
Basar tuzunu yaralarıma
Acılarım tazelenir
Yeniden yeniden…