Ben bu şehrin çocuğu,
Niye senden uzakta,
Uzakta yaşıyorum.
Bazen düşünüyorum da ,
Buna çok şaşıyorum.

Bu şehirde doğdum ben,
Bu şehirde büyüdüm.
Bu canlı toprağında,
Çıplak çıplak yürüdüm.
Yokluk ve sefaleti,
Hep peşimde sürüdüm.

Senden uzakta,
Senden uzaktayım.
Ama hayalim sende,
Gene gönlüm seninle.
Seni de biliyorum,
O gönülde benimle.

Ey şehirler şehri.
Ey kalbimin nefesi.
Hayatımın rehberi
Amacım ve hedefim,
Senle varım burada,
Senle olacak bu kalp,
Senin için atacak.
Bazen sana düşmana,
Çatır çatır çatacak.

Zaman çok şeye gebe.
Bekle gör, güzel şehir.
Seni yüceltmek için,
Çalışacak durmadan,
Benle beraber bu nesil,
Ey şehir , Güzel şehir,
Nasıl söyle o nehir?
Halen deli dolu mu,
Yoksa o da mı üzgün,
Orada olmadığıma.
Söyle ona, söyle unutma.
Ben unutmadım onu.
Aksın memleketimde,
Sulasın Kazova’ mı.

Selam söyle herkese,
Kaleye , Geyras’a,
Üzüm deveklerine.

Bir gün döneceğim.
Bir gün döneceğim.
Hiç kimse sevmese de seni,
Yalnız ben seveceğim.

Turan Yalçın
İstanbul, 23.Kasım.1988