Hasretini çekiyorken seherin
Seni yarasalar anmasın oğul
Biçare gönlüne kurulan erin
Baykuşlar bağına konmasın oğul

Attığın her okun hedefi bulsun
Muradın adalet hakikat olsun
Konuş alev sönsün hüzün kaybolsun
Lafazan baykuşlar onmasın oğul

Garipliğe volkan hüzne çığ gibi
Acı çığlıklara donan çağ gibi
Hasretin büyüsün ıssız dağ gibi
Gönlünde nefretin dinmesin oğul

Yıl küser çığ düşer kahırlarına
Öfkeler emanet olsun yarına
Artık kar yağıyor baharlarına
Damarında kanın donmasın oğul

Bir elin Hira’da bir elin Tur’da
Bir elin yıldızı indirsin yurda
İçerinde nurdan köprüler kur da
Sakın nefsin seni yenmesin oğul

Nurlu şafaklara çengel atsan da
Vahşi karanlığa ışık tutsan da
Garip sokağında hüzün satsan da
Kuzgunlar gemine binmesin oğul

Hayat bir rüyadır bak yaşlılara
Hüznün feryadını onlarda ara
Boş başak misali dik başlılara
Gönlün aldanmasın kanmasın oğul

Kinden uzak dursun gönlün kalesi
Çekilen korkunun soldu lalesi
Sana rehber olsun ötenin sesi
Yürekler kavlinden dönmesin oğul

Ayaklar başlarda geziyor niçin
Kavlin seni siler hep için için
Ruhuna çakılıp sivrilen perçin
Kanına tuz biber banmasın oğul

Ne bugünden vazgeç ne dünü unut
Güneş soban olsun gökyüzü konut
Gevşeme çözülme işi sıkı tut
Sunaların gülsün yanmasın oğul

Hükmüne eğilen sultanlık mısın?
İçimde yeşeren insanlık mısın
Beş bin yıllık değil bir anlık mısın?
Bu bayrak yerlere inmesin oğul

Hüsrandır bayrağın yere inmesi
Gariptir yüzyılın güne sinmesi
Sendedir umudun filizlenmesi
Bu aşkın bu sevdan sönmesin oğul
1997

Zülfikar Yapar Kaleli