Bugünmü! bugün sıradan bugün her günüm gibi bıkkın hayattan,
Ne yaşamak, ne iş yapmak, ne gezmek, ne evim,
Ne kendim kendimden memnunum.
Hiçbir şey istemiyor içim şeker tansiyon kolestrol
Bu girdap beni aldı içine boğuşmuyorum bile
Nereye çekerse oraya.
Ben çok bocaladım hayatla neden yaptığımı bilmiyorum
Hiç kimse bunu benden istememişki;
Ben her şey mükemmel olmalı diye çırpındıkca
Geri dönmüş her şey tersine nasılda aldatmışım kendimi
Adeta başka biri olmuşum, başkasının hayatını yaşamışım gibi
Tanıyamıyorum artık kendimi
Depresyon dedikleri buymuş demek;
İnsanın hayattan beklentisi bir anda değişiveriyormuş,
Aslında bu yaşanmışlıklarım yüzünden
Kendimi üzdüğüm yetmiyormuş gibi diğerlerinide üzmüşüm,
Bıktırmışım kendimden bilmiyorum neden?
Bu kadar hayatı olduğu gibi yaşamadımda
Kendi isteklerim için değiştirmeye çalıştım.
Hani insanlar istedikleri bir şey için
Çaba sarf etmeli,yılmamalı uğraş vermeliydi;
Demek sen ne istersen iste
Yüce rabbimin senin için yazdığı çizdiği yoldan başkası olmuyormuş meğerse.

Değişti bakışlarım,değişti amaçlarım, kendimi bile istemiyorum,
Bunu bugünmü anlamam gerekiyormuş
Ben artık o tanımadığım kişi olmak istemiyorum,
Ben duvarlar ördükçe hep gelip yıkmışlar,
Benim uğraştığım ne varsa alıp çöpe atmışlar,
Hayat acımasız dedikleri bumu bumu;
Çok geç oldu ama çok yıprattı beni!
Benim hatıralarım bölük pörçük oldu
Çoğunu unut demişim hafızama unutuvermiş,
Acı olanları ise hiç unutulmamış yerli yerinde hepsi öylece duruyor,
Hani beynine ne hükmedersen o olurdu ?
Acılar neden kalakalmış?
Esas onları unutup güzel günleri hatırlasaydım,
Belki andıkca yüzüme gülümseme dolar mutluluk kırıntıları kalırdı.
İçimdeki beni anlayamadım hiç,
Ne kadar oyun oynamış bana,
Üstelik hep üzmüş arada sırada şakalaşır gibi olmuş ama
Sonunda ağlatmış gülmeyi unutturmuş
Hep despot yapmış ,sanki böyle durum değişecekmiş gibi;
Ama ağır ol molla desinler lafı varya ona inandırmışlar beni,
Halbuki içimdeki ben!
Şen şakrak çocukluğunu hiç tadamamış,
Yaramazlık yapamamış ,
Koşup üstünü düşünce kirleten
Küçük yalanlar söyleyip azardan kurtulmak için türlü şirinlikler yapan olmamış
Ama bunların özlemini gizliden hep yaşamış
E ne görürsende öyle verirsin hayata !
Benim yetiştirdiğimde aynısı olsun diye çabalamışım,
O yaramazlık yapınca ben eğitim veremiyorum diye hayıflanmışım,
Halbuki o yaşının gereğini yapıyormuş
Benim verdiğim sistem yalnışmış
Neden bunu daha önce anlayamadım.
Şimdi nolacak?
Nasıl ben bulacam kendimi,
Artık geç olmadımı,
Geri çevireceğim ne varsa yaşamsal olanları,
Peki isteklerim için genemi çaba sarf edeceğim,
Sil baştanmı yaşayacağım ruhumdaki beni,
Nasıl tanıyacağım hangisi benim,
Nasıl anlayacağım, ne olacak şimdi. .
Yoruldum ,halsizim, bitkinim,nasıl direneceğim;
Yapamam yok!
Artık nasıl giderse gitsin, artık uğraşamam,
Yok mecalim yok takatim
Beceremem ağlamamayı beceremem doya doya gülmeyi
Başaramam çok geç artık çok geç.