Mektubun ucu yanık, kor düşürdün içine.
Sinemdeki sızıyı, pulundan mı bileyim.?
Yıllar yılı yaş döken, gözlerimin suçu ne.?
Son hatırandı bende, mendiline sileyim.!


Hayâlini al benden, yürek yanıp kanmasın.
Vefâ bilmeyenleri, aldanıp da anmasın.
Unuttuğum cismini, gelir diye sanmasın.
Boynu bükük lâlenin, çiçeğinde çileyim.!


Bu yaralar bu tende, sanma kabuk bağladı.
Sayamadım yılları, günbegün hep ağladı.
Sitemkârındı yürek, insafsızca dağladı.
Giriftarınım ey yâr, merhametler dileyim.!


Bir ömür vadetmiştim, dönüp bakmadın bile.
Yol yorgunuyum artık, bitecek mi bu çile.?
Seni gördüğüm yerler, son defa gelse dile.
Yaz bahar sende kaldı, kışında mı güleyim.!


Karanlık gecelerin, yıldızıydı gözlerin.
Gönül kapımın inan, perçiniydi sözlerin.
Yakacaksan yak artık, sinemdedir özlerin.
Kafdağına mı gittin, yol bulup da geleyim.!


İlkgözağrım sevdiğim, inan özledim seni.
Dertlerin en güzeli, sanki dün gibi yeni.
Mehmene sarayına, bende eyledin beni.
Ferhad’a gıpta edip, dağlarını deleyim.!





....................................Kardelen26
Mehmene banu sultan : Şirinin ablası, Hüsrev(Ferhad) e gizliden aşık olan.