ben, -(-mişim)-
‘orası’ neresiydi ‘o’ neredeydi
ben neresindeydim
şimdi neredeyim
bir türkü vardı
‘güzel seni çok özledim’ ile başlayıp
‘hakikat(-ti) bu sözlerim’ ile devam eden
onu özlemek hak etmek demekti ya
peki bu his neydi
adı ‘özlem’ olmalıydı ama
bunun için itiraf lazım gelirdi
derinlerdekini
ama olmaz işte bu olamaz
nedeni nedir
bunu yüreğin kendiside bilmez ama
?. soru işaretleri kalır orta yerde
asılı durur
boynundan bağlanmış
gözünün önünde ilerleyen bir
demir çubuğun ucunda seninle ilerler
ama yetişemezsin
hayat; hep bir adım ileride gider senden
engeller serpiştirilir
oraya buraya…
sonrada bunu var sayıp
üstüne üstlük bir de inanıp
‘gitmemeliydim’ ile başlayıp
‘dönemem’ ile biten
çok satırlar karalanmaktadır
tesellinin izlerine dair
yine de olmaz
belki de; uyanmamaktı
hatırlamamaktı en doğrusu
böyle devam etmeliydi
tam da bana göreydi bu
inanmıştım çünkü!

kimliksiz… imzasız… her şeysiz…
-yavaş yavaş silinen aylin’e -

salina-ırmak /ayl…