sen benim sevgimden ne kadar yorulursan yorul
ben senin nefretinden asla yorulmazdım
belki de gördüğün karanlık bir düş gibi
hayra yorulmazdım

sen gidersin
seninle beraber aklım gider
hantal bavuluna zulalanmış
tutsak hayallerim gider
sen gidersin zaman daralır
yağmurlarda korku çığlıkları
yalnızlığım orta yerinden yarılır

sen gidersin göğsüm daralır
yıldırımlar düşer en ücra içlerime
sen gidersin senden geriye
kulaklarımda çınlayan büyük bir yalnızlık kalır

gidişine yağmurlar bile alınır
elden ayaktan düşer mevsimler
gülmeyi geçtim
hıçkırıklarım boşlukta kalır

ay tutar üşümüş ellerimden
sevgiye aç gözlerimde
ölü bir hasret kalır
bir yanıma çaresiz yaşamak derdi
öbür yanıma usul usul yaşayamamak derdi kalır
kalır zaman içinde ömrüm çaresiz kalır

yıldızlar yokluğuna kayıtsız kalır
yokluğunun bir adı bir tarifi yok
hatırımda öylece isimsiz kalır
sen gidersin bana yokluğunu yaşamak kalır
sen gidersin geriye
bir ömürlük kahır kalır

sen gidersin yaşamak ölür
cesedi açıkta kalır
başında bir ben oturur ağlarım
benden de geriye
üç beş damla sefil gözyaşı kalır