30
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
3181
Okunma

Yalanmış...
Bakışları, dokunuşları.
Kulağımda çınlayan sesi yalan...
Gerçeklikten uzakmış,
Rüyalarımda ki ve hâyâllerimde ki sevgili...
Gölgenin içine renkler düşmüş.
Almış aklımı başımdan...
Nasıl da aldanmışım,
Kendime yanılma payı bile bırakmadan…
Bir hiçe bağlanmışım bunca zaman.
Reel sevgiler yüklenmişim omuzlarıma.
Meğerse o hiç yokmuş; hiç olmayacakmış !
Düşünürken; özlerken onu,
Katran karası uykusuz gecelerde,
Boş yere düğümler çakılmış boğazıma...
Düşümden düşmüşüm…
Anladım ki, aynalar da yalan söylemiş,
Sanal tebessümler yakıştırmışlar yüzüme...
Oyalanmışım kendi kendime…
Şimdi bir çağlayan kadar serin bakan gözlerimin,
Çatlamış dudaklarıma yakıştığını görüyorum;
Alnımdaki çizgileri sayarken...
Tek kişilik sancılarını yaşatan,
Yıkılan, yakılan, yağmalanan…
Adı olmayan bir aşk kaldı geriye,
Ne kadar gerçek, ne kadar yalan...
Adı olmayan bir aşk kaldı…
Tuncer Canseven 2011 © Copyright
5.0
100% (2)