Vur mazlumun kesesine yap sığınak,
Süte benzine su katarak ucuza satmak,
Kumundan demirinden çırpıp,çürük yapmak.
Görüp gözeten melekler var,yakışır mı sana.


Çıkarın karalamak,çarşaf gibi yazı yazmak,
Nimetleri tepip,bühtan da bulunup azmak,
İnsanları tartaklayarak,ceblerini boşaltmak,
Kör menfaat,akılsız insan sevgisi,yakışır mı sana.


Kalkamıyorsun uykudan,esne ha esne,
Şeytan vurmuş üç düğüm,kalın ensene,
Sen beyhûde san, hepsi gerçek dinlesene,
Çağırıyor horoz seni, sataşmak, yakışır mı sana.


Hayatı, dar tabiât zerre içinde sıkıştırmak,
Varlığı,yalnız maddi âleme mıhlayıp çakmak,
Ellerini çırpıp,kırizlere tutularak,kulaklarını tıkamak,
Kaldır gözünde ki perdeyi,inkar yakışırmı sana.


Annelerin ayakları altına serilmiş cennet,
Bak saçları ağarmış,iki yaşlı büyük emanet.
Taşmısın,şu kadarcık yokmu merhamet,
Vah! emdirdiği sütün hakkı için, yakışırmı sana.


Boşalan rahmet sağnağı,pırıl pırıl akan kaynak,
Kıyamete kadar,yüceliğini tazeliğini koruyacak,
Kalpleri aydınlatacak,bu muhtevada duracak.
Bu ilâhi mesaja uzak durman yakışırmı sana.


O Resûle, ezel ve ebed saygıyla eğildi,
Zaman ve mekan perdeleri yırtıldı delindi.
Tabiât alevleri söndü, fil orduları yere serildi,
Son elçiye, uzak kalmak,yakışırmı sana.


Hayranım dört başı mamur olanların ahlâkına,
Darılmayın dostlar,bu sözlerim muhatabına.
Sığınırım, her şeyden önce Allah’ın affına,
Sessiz kalıp sussaydım bu da, yakışırmı bana.



Brüksel / 1985


Ali Kılıç Kakiz