Hüzün yaşat / Zaman öldür / Şiir


‘’Şair, hecenin ellerinde u/yandı
Son noktanın saltanatında yandı’’






Mükemmel şiir
Hiç yoktan doğmuş görünür ya
Anasına sor zorluğunu,
Mutluluğunu / sorumluluğunu
Hiç gösterir mi gerçek yüzünü
Söyler mi nasıl doğduğunu..

Bir çırpıda
Dakikalarda bilinçsiz tüketilir
Anların zamanların birikintisi

İmbiklenerek oluşan
Bir yudumluk badedir aslında
Ne çeker ne çektirir
şifa niyetine sunar okuruna
yudumlarkan sebilini
İçenler bilir mi imgeleri
Neden o mısrada içtiğini

Nerede,
Nasıl,
Hangi hengamenin yılgınlığında okunur
Kim bilir
Diller damaklar varır mı emeğin sırrına
Şairi kim / kime yazmış / niye yazmış,
Varmış mı name zarfındaki adına
Utangaçlıkla varılması umulan tadına

Dudaklar dudak mı
Damaklar damak mı
Bu zırdeli çağda
Bildiniz mi / sahi /öyle mi
Yaşadıklarımız gerçek aşk mı

Ya Leyla da deliydi mecnuna b/ulaşmadan öce
Yahut bu çağın insanı topyekun divane


Şiir açıketmez kendini
Tam olarak
Ne deyip ne demediğini
S/özbilmezlere karşı sırrını
Korur hem/ ketmeder daha çok
Ruh gibi kime var kime yok

Güzelliği gölgede bir garip sırlı iz
Ne mısralar bilebilir ne sözcükler
Neyi üstlendiğini
Künyesi gibi / deyişi de giz

Tıpkı hayat gibidir
Her şiir
Biraz hüzün yaşatıp zaman öldürmektir


Hacı Ali bayram
Alanya/009