Dışarıda,
Lapa lapa kar yağıyor.
Doğa,
Güne neşe ile uyanıyor.

Bugün gündemimde;
Ne haber başlıkları olsun,
Ne de geçim sıkıntısı.
Hatta! O`nu bile unutmalıyım...

Haydi çocuk,
Bana çocukluğunu ver,
Bugün ben çocuk olmalıyım...

Önce şu sapanı boynuma takıp,
Kendimi emniyete almalıyım.
Hep karavana atarım ya neyse…
Kuş vuracağım diyerek,
Arkadaşlarıma hava atmalıyım...

Matematiğim yine zayıf,
Hal ve gidişim orta,
Türkçem de iyi olsun.
Aman...!
Karnemin de ne önemi var,
Tatilin tadını çıkarmalıyım...

Kardan adam yapmalıyız;
Havucu ben bulmalıyım,
Kömürü evden ben getirmeliyim,
En çok ben yorulmalıyım,
Yine en çok başkaları sahiplensinler,
Ben seyirci kalmalıyım...

Karda kaymalıyım;
En az ben düşmeliyim,
En az ben ıslanmalıyım,
Evde yine en çok dayağı ben yiyip,
Kaygısızca, zırıl-zırıl ağlamalıyım...

Kurt gibi acıkmalıyım;
Şu gelen annem olmalı,
Eteğine sıkıca yapışıp,
Yiyecek istemeliyim.

Yok…! yok...
Olmadı çocuk, olmadı…
İşte bu hiç olmadı.
Lütfen çocukluğunu geri al,
Oyunu kuralına göre oynamalıyım.
Çünkü;
Benim annem, hiç olmamıştı ki...