1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1934
Okunma
Şiirimin Öyküsü Hatıralarım bölümüne yazdım...
Bir çöpçü,
Süpürüyor parktaki kuru yaprakları.
Park temizleniyor belki.
Ama ya yapraklar?
Her süpürge darbesinde,
Direnişlerini duyarım…
Sesleriyle,
“Ben varım!” derler.
Duymaz seslerini çöpçü.
Süpürür, süpürür…
Direnişlerinin çığlığı
Tırmalar kulağımı.
Nedense,
Bir ben duyuyorum yaprakları….
Bu çöpçü,
Engelli kızın annesini
Hatırlatıyor bana.
“Varım!” dedikçe kız,
Onu toplumun dışına süpürüyor
Çöpçü annesi!
Nevruz ÖZCAN
09.11.2004
Salı
Saat:14.00
5.0
100% (2)
Cevap Yaz