Ne oldugunu bilemedigim bir burukluk olurdu yüregimde,
Gecenin türlü saatlerinde uyaniverirdim ansizin,
Kücük bir kiz cocugunun karanlik bir gecede uyanip,Annesine aglamasi gibi bir sey
Sessizliginden korkdugum geceye,sessiz mirildandigim sarkilar katardim,,aglardim
Sonra sana kizardim,kendimce küserdim bir sürü yazar cizer ama hic yollamazdim
Ben korkularimi,Ask in cesaretiyle yenerdim..
Beni sevmelerin gelirdi sonra aklima, karsimda duran sensizlige gülümserdim
Sen dünyaya gelmek,dogmak,büyümek,ögrenmek ve yasamak gibiydin
Senden önce yasamis saymiyordum kendimi,cünki seninle dogmusdum
Senden once bildigim hicbir sey dogru degildi,tek dogrum sendin
iste simdi dogrularimin tükendigi yerdeyim
Seni özlemek,beklemek ve beynimden gecen binbir soru isratine cevap aramakmiydi seni sevmek
ISIKLarini hic yakmadigimin odamdan gizlice baska evlerdeki renkli tablolarda ’seni ve beni’hayal etmekmiydi
Denizin ahengle dans eden dalgalarini saatlerce izlemek ve aslinda hic bir sey görmemekmiydi
Sabahlari uyandigimda kül tablasinda kendiliginden sönmüs bir sigaranin tütmeyen dumaninda seni aramakmiydi
Yoksa hic gelmeyecek bir mevsimmiydin sen...
Oysa tüm mevsimlere senin ismini vermisdim ben
ilkbaharda acan ciceklerin kokularindaydin sen ve yazin kavrulan sicaginda
Sonbaharin dökülen sararmis yapraklarinda nemli bugusunda
Kis günlerinde yagmur olurdun dökülürdün tane tane saclarima,saclarimi oksardin
Sonra soguk bir yel oluverirdin catlardi dudaklarim kanardi
Farkina varmazdim hic, her gecen gün ellerimden kayip giden umutlarimin yok oldugunu
Simdi avuclarimin icersinde bana yazdigin son mektup var
Burusdurdum ama atmaya bile kiyamiyorum oysa bir veda cumlesini kurmayi bile becerememissin
Tipki bir yagmur olup yagamadigin kadar gönlüme
Tipki Bir yaprak olup konamadigin kadar saclarima...



Deniz A.