Çocukluğum

Çocukluğum çok uzaklarda kaldı,
Yaşarken fark edemediğim,
Şimdilerde ulaşamadığım...

Ne kadar da hevesliydim
’ondan’ kurtulmak için.
Bilemezdim bu kadar hasret kalacağımı...

Bezden bir bebek hayallerimi süsleyen
’oyuncak ’denince ilk o gelir aklıma
Çocukken oyuncakların anlamını bilemezdim ki...

Oyunsa hayati çözebilmekti
Yakar topun asıl oyun olduğunu
Söylemezlerdi ki.

İlk arkadaşım, sırdaşım
Nereden, neden geldiğini bilmediğim gözyaşlarımdı...
Onları dökmek için çok erken olduğunu bilemezdim ki...

Tek eğlencem,
Geceleri gökyüzünde yanıp sönen pırıltılara bakmaktı.
Yıldızlarla dostluk ettiğimin farkında değildim ki...

Kavga, kahır. Nefret. Gözyaşı arasındayken,
Sevginin ne olduğunu öğrenemedim ki.

(18.03.1999 NİĞDE-Ulukışla)

Arzu Savran Yıldırım
________________________________________