Ah gülüm
Vah gülüm
Nerden çıktı bu hazan yeli
Niçin öyle üzgün ve süzgünsün
Renk renk açardın eskiden
Envay kokular saçardın
En kötü anında
En umutsuz anında bile
Yaşama kucak açardın
Söyle gülüm
N `olur söyle
Nedir seni bedbaht
Beni berbat eden
Nedir seni umutsuz
Beni çaresiz kılan
Ve de bin bir derde salan
Söyle gülüm
N`olur söyle

Ne olur öyle bakma uzaklara
Beni mecbur etme tuzakalara
Nolur öyle derinlere dalma
Umutsuzluga, çaresizlige esir olma
Nolur bu kahrolası
Bu yok olası deprasyon deryasında boğulma
Bak sensiz perişanım
Kolum kanadım kırık
Düsüncelerim savruk
Umutlarım depreme ugramış
Nolur silkin diren pes etme
Sarıl yaşama
Gül ki güleyim
Sevdiğimi sevdişini bileyim
Ve gözümdeki sis perdesini sileyim
Gül ki
Ben de yaşadığımı bileyim
Bak oğlumuz
Kızlarımız var
Torunlarımız var sefkatimize muhtaç
Bil ki sensin derdimize ilaç.

İsmail Cömertoğlu