Yıldızlı gecelerde ay yüzüne vururdu
Başka güzel olurdun sanki kalbim dururdu
Diktiğin sarmaşığın bize şahit olurdu
Bir aydı erittiğin öksüz balan bir de ben

Ömrüme adadığın sevdan demek yalandı
Ölüm dalda titredi yapraklara dolandı
Camı saran sarmaşık feryadımla sulandı
Bir aydı kuruttuğun öksüz balan bir de ben

Ağıdımı yankılar mor dağlar, kara taşlar
Çektiğin acıları haber vermedi düşler
Gaflet ninnilerinde pervaza kondu kuşlar
Bir aydı uyuttuğun öksüz balan bir de ben

Toprağının üstüne yağmur yağdı az önce
Üşüdün mü sevdiğim, kefen bezin çok ince
Yağmurdu gözyaşlarım, akıttım birikince
Bir aydı darılttığın, öksüz balan bir de ben

Yavuklum, kara gözlüm, yedi köyün ahseni
Yakardım o köyleri tatmak için buseni
Boynunu uzattığın ip öpmüş en son seni
Bir aydı unuttuğun öksüz balan bir de ben

Mücella Pakdemir