Ağlıyorum
Boğazım düğümlendi
Issızdı sevdalarım
İçimdeki poyrazlar
Dağ gibiydi
Yürekler
Bozkır çiçeklerinden
Savrulun manasız zamanlar
Yürümem gerek
Işığı gördüm
Tutmam gerek
Engeller tutamaz
Göğüs göğüse
Girmem gerek
Sıradanlıktan çıkmam
Dağ yürekli gibi
Sarmam gerek
Vantuz misali
Yapışmam gerek
Buldum be seni
İşte kara dut
Kaybolan yıllarımı ver
Verki öfkem dinsin
Bulutlar dağılsın
Sevdalılar kavuşsuz
Zamanlar dursun
Gençlikler geri gelsin
Elveda Kara dut
Gidiyorum
Ve dönülmez bir yola
Artık sen yoksun
Şuursuzaca geçen
Gençliğimi veremezsin
Sen ve lanetlerin kalsın sana
Ben bana yeteceğim Artııııık...