Bacası dumansız vapurların beyaz köpüklerinde yüzüyoruz
Güneşin hüzün ısıttığı İstanbul pencerelerinden yansırken
Gülümsemeyi borç bildiğimiz bahar dallarına dokunup
Kucaklıyoruz uzakları yakın söyleten şarkıyı henüz
Adı konmamış

Gezgin ruhuyla ışıklı izini sürüyen bir salyangoz geçiyor
Hatırlatırcasına gelişi, gidişi, yeri…
Ve bir ömrün böylesi zorlu yolda öylesine kısa …

Sakinleştirip hızla geçmeye çalışan bulutları
Kısıp ta gözünün bebeğinde buğulanan hayatları
Yenileniyor eski bakışlar
Dur zaman
-Sızı söyletme gitsin

Dipsiz bir kuyu bulup söylenmeli bazen
Üstüne aldırmalı geçmişin tüm kertiklerini
Tırmanan sularla suçlarını çarpıp
Toprak özünden alnına
Serinletip serpilmeli filiz toyluğunda
Uyan yüzünde duran
Duran zaman
Bir
An

Umut masallardan süzüldükçe olgunluğuna
Büyüyorum dersin hatta utanmadan yaşlandım
Kan(a) malarla yaşlanırsın da
Bir sabah uyandığında burnuna çarpan baharla
Yaşların silinir bir dalından süzülen soruyla
Nerdesin?
Günaydın
Umut
Sensin …


17.03.07

Yasemin Sezer