9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1924
Okunma
çocukken kandırıldım
mesafe sanmıştım
elimle kalbim arasını
büyüdükçe anlıyor insan
mesafeleri neyin beslediğini
ve o aralığın sürecini
o kalabalık
içine sadece iki rengin döküldüğü fotoğrafları
çocukken anlamak yerine tebessüm basıyor
o benim
kendimi bahçelerde gördüm
ve şimdi haddimi zorluyorum
şaraba gebe üzüm asmalarında
kimsesiz
tökezliyorum
altısında hayata sepya bakan
o karmaşanın içine bırakılan
yanakları mor
salkım salkım çocuklar
saçında kiraz toka
arkadaşlarının gerçek sanıp dokunmak istediği
ve onun ihtirasla reddettiği bir anı
öyle saplanıyor ki
tadı öyle soğuk ki
hala sızlıyor dudaklarım
melek annem
adı mathilda
yerde gök
gökte yıldız
biz..
01.05.2008 piristina
esra soysal
Cevap Yaz