Nisan yangınlarına hasret yüreğim;
Bir gurbet kışına sürgün edilmiş.
Üşüyen ten değil,
Buz saçaklarının hançer gibi saplandığı ruhum,
Sis çökecek dağları gözler,
Baharı beklerken.

Sabret gönlüm;
Kar, boran biter.
Cemre düşer, gün döner,
Elbet Nisan yağmurları iner.
Bir güzelim ikindide,
Yanı başındaki derenin incecikten çağlamasını duyarsın
Baharı beklerken.

Parmak uçları ile
Suların dibinde inci taneleri arayan,
Bir seher, serçe gagası gibi,
İlk yapraklarını açan söğüde konmuş,
Bir bülbül uyandırır beni,
Baharı beklerken.

Donmuş bir gecenin sabahında,
Dışında buğulu camın,
Aç kuşlar gibi camı tıklatan ince parmakları,
Ve Soğuk rüzgârla savrulan
Bir demet sarı saçı görür gibiyim, uykusuz gözlerle
Baharı beklerken.

Yalazıyla aydınlık hayaller kurduğum,
Gaz lambasının isine,
Karışır çayımın kokusu.
İzmarit acısı terk ederken,
Kim bilir, belki de
Bir kadın kokusu dolar odama.
Baharı beklerken.