Beni beklerdi bilirdim
Köşeyi döndüm müydü,
Karşımda bulurdum.
Önce bakmaz geçer
Sonra sol omzumdan bakıp
Emin olurdum geldiğine.
Heyecanım diz boyu.
Durup bakasım,
Bakıp da sarılasım gelirdi.
Devam ederdim yoluma...
Bir sokak geçer yok
İki sokak geçer yok
Üçüncüde “dur” diyecek derdim.
Ses seda yok.
Sokağıma gelmiş bulurdum kendimi.
Tam kapı eşiğinde
İşte o an
Köşe başında olduğunu bilirdim
Bir güzel bakardı
Bir eğerdi başını önüne
Görürdüm.
Yumruğunu sıkardı heyecanla
“Desene be” diye bağırmak geçerdi içimden
Annem kapı otomatiğine çoktan basardı.
“Desene yahu,denese be” diyecek olurdum.
Beş on sayfa bana bakar,
Döner giderdi...
“Yarın” derdim.
“Yarın diyecek”
Ve o andan sonra
Kuşlar cıvıldayıp
Balıklar sudan sıçrayınca
Tam da o an
Belki yaz günü kar yağar bilinmez
Belki de ay çıkıverir gündüz vakti
Belli mi olur,
Başta sevdalık oldu muydu
Her şey olur.
Ve yine o andan sonra
Her yarını bana bakarak
Her yarını elimi tutarak
Her yarını yanımda tüm sıcaklığı ile durarak
Belki...
Belki anlıma bir buse dahi kondurarak yaşardık.
Yarınlarımız daha güzel olurdu...

Yarınlarımız daha güzel olacak!