"Göğsünde vurup parçalanan kalbi, nihayet
Bir saçları kan, gözleri keskin dişi çeldi.
Artık bitecek ruhunu sarsan bu seamet.
Zira saçı kan; sevgilinin ismi eceldi…"

Gözümün önünden geçip gidiyor;
“-Bırakamam seni/
Ayrılamam, kopamam” deyişin.
Gözlerini dikerek gözlerime
O hırçın bakışlarının
Kıskacına düşüşümü hatırlıyorum.
Aklındadır belki seninde.
“-Biz başkayız/
Kimseler biz gibi olamaz” derdik,
Birer nefes soluklanır/
Bir dem cigara çeker
Ve herkeslere gülerdik!
Hatırladın mı?

Sen bana naz eder/
Kapris yapardın bazen.
Benimse sitemlerim
Hiç bitmezdi.
Yarınsızdık zaten!
Ancak bilincindeydik/
Beklentilerimiz yarına dair değil
Aşka mahsustu hep.
Dalga geçerdim ara sıra
“-Kızım derdim,
Sen onca fırsatı tep/
Bana gel. Akılsızsın!”
Ardından senin sesin:
“-Ulan” derdin, “Allahsızsın!”
Sevmek ve sevilmek neydi?
Bilirdik en çok bilenden…
Sevda adına ne varsa/
İçimizde saklardık.
Aşk edebiyatımız;
Jilet ve esrarın
En yoğun kıvamından süzülür/
Öyle düşerdi dilimize.
Ne kalem vardı,
Ne bir kitap aldık elimize!
Hatırladın mı?

Ara ara kaçardıkta…
Bunalımlarımız ve
Arabesk günlerimiz hiç bitmezdi.
Ne otel odamız vardı bizim/
Ne gerdek gecemiz!
Hangi kırsal gelirse önümüze/
Sere serpe serilirdik.
Çimenler kıskanırdı seni,
Ve güller özenirdi haline…
Çocuk gibiydin sen.
Atlayıp zıplar/
Huysuzlanırdın.
“-İki dakika dur!” derdim/
“-Gel de durdur…” derdin.
Gelirdim yanına/
Gözlerim gözlerinde,
Ellerim ellerinde eriyip giderdi.
Ah.. o gözlerin;
Aklımı başımdan ederdi!
Hatırladın mı?

Hayal kurardık bazen…
“-Keşke” derdim/
“-Keşke” derdin.
Olmasaydı sonumuz böyle!
Sana şiirler yazardım,
Okurdun… tekrar okurdun/
“-Esmerim…” derdin
Her şeye yeterdi/
Dünyaya bedeldi.
Ve bazen anlardım;
Anlamazdın sevdiğimi!
Belki de inanmazdın,
İnanamazdın!
Ancak ben/
Her gittiğim günün
Ertesinde sana geldim.
Bilemezsin seni/
Sınırları aşarak sevdim!
Yarınsızdık evet…
Ancak böyle olmayacaktı.
Gönlümüz diyorum/
Kederle dolmayacaktı.
Hani kalbin benimdi/
Kimseler almayacaktı?
Nasıl gittin…?
Hiç mi gelmedim aklına/
Hiç mi düşünmedin beni?
“ Ölür bu deli/
Dayanamaz bensizliğe/
Eriyip gider,
Kimselere de diyemez derdini”
Demedin mi?
Hiç mi sezemedin;
Ardından çekeceğim ızdırabı?
Bak;
Bu Bilmem kaçıncı günü gidişinin…
Çıldırdım.. delirdim…
Sonum yakındır.
Sanma bundan sonra
Bir nebze güleceğim.
Çok az kaldı diyorum/
Kahrımdan öleceğim!
“Öldü” derler duyarsın.
Belki üzülürsün/
Beklide ağlarsın!
Mutluluk sana mirasım olsun.
Gülerken hatırla:
“Biri vardı,
Benim sevdiğim ve beni seven biri/
Gitti… gelemez geri!” diyerek.
Unutma;
Ölürken de seni düşünüyor olacağım,
Sen bu dünyada mutlu ol/
Ben soğuk mezarda,
Izdırap çekerek solacağım!


SelimPusat...