Gönül Ustası’na

İmar ettin gönlümü
Gönül ustası
Ey gönlümü emziren güneş
Büyüttün gönlümü
İncinme benden
Deli nefsimden
Ben de bizarım
Yormuşum seni

İncinme benden
İlmin yok kimselerde
Ahlakı güneş olan
Filleri gönlümde Ebrehe’nin
Tankları var nefsimin
Ateş altında gönlüm
Öğütleri kılıç olan
Sözleri kalkan olan

İncinme benden
Zikri sevdirdin
Feyiz ırmağından içirdin…
Yürüttün gönlümü
Borcum büyük sana can gönül ustası

Gönül ustası senin eline
Deynek olsam gezdirsen beni
Bana en güzel rutbedir bu


İsmail’in nurlu ayakları
Eşeleyince çölü
Zemzem fışkırmış ya…
Öyle bereketli gönlümün bakışları asrın çöllerinde.


Benlik kalmadı bende
Yok olunur sende
İnci bulunur sende
Gönlüm ilim denizinde şimdi
İnciler var şimdi avuçlarında ....

Girdim aşk hastanesine
Açtım yaramı

Gitme
İncinme benden
Ayrılıktan şikayetçi özüm şimdi
İnliyor ney şimdi
Gam ateş içimde
Hasret içimde

Gitme
İncinme benden
Gönlüm bir sarmaşık
Çağrısına aşık güneşin
Çiçek çiçek gülücükleri var güneşe …


Gönül ustası senin eline 
Deynek olsam gezdirsen beni 
Bana en güzel rutbedir bu 
Dünyalar verilir sakalının teline
Güneş yüzlü gönül ustası