16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1118
Okunma

Ay;
Gecenin sessizliğinde
Kapkara bulutların arasında
Gizlemişti ışıklarını
Ellerindeki güller bir kor gibi kıpkırmızıydı.
Oturmuştun bir kayanın üzerine
Ayakların çırılçıplaktı .
Ağlıyordun sessizce,
Ellerin; gözyaşlarını gizliyordu geceden.
Dayandığın kayalar bile yosun tutmuştu.
Yalnızlığını paylaşabileceğin,
Ne yıldızlar kalmıştı gökyüzünde,
Ne de özleminle beklediğin ben.
Ben değilim artık,
Bende de bir şey bırakmadın ki .
Seni yalnızca anlayan ben bile olamayacağım.
Kaç gecenin karanlığında daha,
Nöbet tutacaksın bilemiyorum.
Artık bilmekte istemiyorum.
Geceler senin olsun
Verin gündüzleri bana biraz da
Güneşin ışıklarıyla ısınayım..
SEZAİ KAYA - BALIKESİR