Çağının dertlerine ağlamakta sarı gül
Hamiyet hamasetin vargısında üşüyor
Kaygılanmaz mı bundan aşk ile öten bülbül
Ki asalet atalet sargısında üşüyor

Can incidir elmas öz vuslat adlı düğünde
İbret ile bakmayan gözlerin güldüğünde
Kutlu sevda bir sabah sessizce öldüğünde
Keyfiyet kemiyetin vurgusunda üşüyor

Bir köz düşsün özüme çağrından ki o ölmez
Alçak gönüllü insan meyvesiz dalı bilmez
Istırap bir yumaktır çekersin sonu gelmez
İnsanlık hokkabazın kargısında üşüyor

Nur iklimine varmak muradını vuran ok
Aklaşmış şu saçları tarayan yıllardan çok
Yıllar yılı kanayan yaranın merhemi yok
Haysiyet zabıtanın sorgusunda üşüyor

Bu gidiş ötelerin sevdasına akıştı
Dudaklardan dökülen tek türkü bir yokuştu
Hukuk sevda ufkumda dolaşan altın kuştu
Hakikatse savcının kurgusunda üşüyor

Yürekteki sevdanın yarasını kaşımak
Yıldızları ışıklı dost bağına taşımak
Rüzgarlar gibi esip güneş gibi ışımak
Bu serüven yargıcın yargısında üşüyor

Zülfikar Yapar Kaleli