Neyleyim ki Nazlı yar

Hıçkırıkların hüznüyle gitmişti elimden

Artık kime ne anlatabilirdim, nükseden yalnızlığım peşimdeyken



Ne kadar gayret ettimse

Kelam, muvazene için idraki bulmayınca

Sessiz çığlıkları hisseden olmayınca, çaresizliğim suskunluğumda



Bir türlü anlatamıyordum

Hüznünü azaltmak için ne kadar uğraşıyordun

Lakin anlaşılmamak adına, suskunluğa sığınarak sabrı kokluyordum



Nihayet anlamıştım

Geç kalmışlık adına fevkalade yorgun savaşçıydım

Hazan için yekpare adaydım ve solgunluğumla yüz yüze kalmıştım



Yaşamak zorlaşıyor

Umutlar halime bakarak fevkalade mecalsiz kalıyor

Şevk boşluk yaşıyor, akıl ikmal için aranıyor, idrakte fakirleşiyor



Kalbi kırılganlık artınca

Hissetmeler uzakların hasretinde yalnızlaşınca

Korkular kalbime nüfus ederek takatimin nihayeti için bastırınca



Ruhum hüzünle ağlamakta

Biliyorum ki sahibi için uzaklarda kalmaktadır

Divana durarak ve kalbi imtinalık içinde nefes alarak yoğrulmak



Secdeye kapanarak

Mazlum nefeslerin arasına karışarak sancıları

Sinelerde resmedilen rengârenk ızdırapları dert edinen duyarlılığı



Kalbi nazarla anlamayı

Kul kimliğinde telakkiler coşkusunu yaşamayı

Hayat memat ilişkisinde ve rızanın güzelliğinde suhuletle yaşamayı



Bu minval üzerine

Ve hasredilecek her ne güzellikse ömürle

Sevginin filizleriyle ve kalbi dirliğin birliğinde inşiraha haiz olmak





Mustafa CİLASUN